Αφιερωμένο στους Ελληνες bloggers... και οχι μόνο!

απο την antromeda

ΠΕΛΑΣΓΟΣ

Τ` όνομά σου μαζεύω σε ήχους και θραύσματα

Σ` ακρόπλωρα βυθισμένα , σπασμένα μάρμαρα

Σε αγορές και προβλήτες που φτηνά ξεπουλάνε

Λωτοφάγοι σαν πραμάτεια κοινή και γελάνε

*

Τα Ποσειδώνια μάτια σου βλέπω εντοιχισμένα

Στο Μετρό, σε Μουσεία βουβά, στοιχειωμένα

Στου Φειδία τ’ αγάλματα τ’ ακρωτηριασμένα

Τα λειψά και στημένα , με σιωπή κλειδωμένα.

*

Τη μορφή σου αναπλάθω, το χαμένο σου βάθος

στο σβησμένο απ’ τα βάθρα Πραξιτέλειο πάθος

Σε ναούς των Αρχαίων, των ριγμένων ως λάθος

Όπου οι βάρβαροι στήνουν παράγκες! Τι άθλος!

*

Τη ζωή σου ανιχνεύω σαν Αρχαία λατρεία

Μυθική και σπουδαία στην Κνωσό και τη Θήρα

Τώρα ζεις ως λαθραία και φτηνή παρωδία

Τραγική και μοιραία ,μια παράσταση στείρα.

*

Την ψυχή σου καλώ στις στοές του Αχέροντα

Πελασγέ μου, και στέλνω δέσμες βέλη του Έρωτα

Δεσμά και τάρταρα σπάσε μ’ αστραπές του Διός

Φανερώσου ως Ήλιος και πάλι , μ`Απολλώνιο φως!
ΕΥ.ΔΙ.
antromeda 03/03/11