Ανέκδοτη ποίηση

Ανέκδοτη συλλογή ποιημάτων απο ΕΥ.ΔΙ. Δεκέμβρης 2008

“ΝΕΤΡΙΝΑ ΚΑΙ ΑΧΙΝΟΙ”
**************************************
ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ
ΝΕΤΡΙΝΑ
********************************************

ΤΟ ΣΤΙΓΜΑ
Σπρώχνω το Σίσυφο πεισματικά
Κι είμαι γι` αυτό σεσημασμένος
Με τρέφει κάποια πυρκαγιά
Κι αδύνατο να φύγω νικημένος
Θα μείνω Έλληνας Θεός
Θα ελπίζω απεγνωσμένα
Πως θα `ρθει κάποτε καιρός
Θα νικηθεί το Μέγα Ψέμα
************************************************************

ΜΕΤΕΩΡΟΣ
Γεννήθηκα στην παγωμένη σιωπή
Του πετρωμένου δάσους
Των πληγωμένων ελάτων
*
Διάβασα στα βογκητά του Αιόλου
Στους χορούς των Μουσών
Τα μυστικά των βράχων
*
Χώθηκα στα γραφτά των Αγράφων
Στις ανήλιες χαράδρες
Των ξεχωμένων σκελετών
*
Ρούφηξα μπαρούτι και θειάφι
Στις βοστίνες του Άσπρου
Στα κρινάκια του Άραχθου
*
Ζήλεψα το ζύγισμα των γερακιών
Στα ματωμένα πριόνια
Αντικριστά του Αχέροντα
*
Σιχάθηκα τη μιζέρια του φόβου
Την προστυχιά του μοιραίου
Το κάτι του τίποτα.
*
Ξεδίψασα στο τρίξιμο των πάγων
Με πέτρινο απόσταγμα
ρακί πολύπαθων Αθανάτων
*
Ανέβηκα ψηλά και ως ίσος
Στο φως του Απόλλωνα
Αντίκρισα το Μέγα Δία
*
Ερωτεύθηκα τη μυστήρια έλξη του χάους
Στην ακμή του χώρου
Στο βράχο των Αθαμάνων
*
Κοινώνησα την επίμονη σιωπή των αετών
Των ταγμένων φρουρών
Των ορκισμένων αντρών
*
Αφουγκράζομαι έκτοτε το παράλληλο Σύμπαν
Εκεί στη ρωγμή του χρόνου
μετέωρος και διχασμένος.
ΕΥ.ΔΙ. 2006
*************************************************

ΠΕΛΑΣΓΟΣ
Τ` όνομά σου μαζεύω σε ήχους και θραύσματα
Σ` ακρόπλωρα βυθισμένα , σπασμένα μάρμαρα
Σε αγορές και προβλήτες που φτηνά ξεπουλάνε
Λωτοφάγοι σαν πραμάτεια κοινή και γελάνε
.
Τα Ποσειδώνια μάτια σου βλέπω εντοιχισμένα
Στο Μετρό, σε Μουσεία βουβά, στοιχειωμένα
Στου Φειδία τ’ αγάλματα τ’ ακρωτηριασμένα
Τα λειψά και στημένα , με σιωπή κλειδωμένα.
.
Τη μορφή σου αναπλάθω, το χαμένο σου βάθος
Στο σβησμένο απ’ τα βάθρα Πραξιτέλειο πάθος
Σε ναούς των Αρχαίων, των ριγμένων ως λάθος
Όπου οι βάρβαροι στήνουν παράγκες! Τι άθλος!
.
Τη ζωή σου ανιχνεύω σαν Αρχαία λατρεία
Μυθική και σπουδαία στην Κνωσό και τη Θήρα
Τώρα ζεις ως λαθραία και φτηνή παρωδία
Τραγική και μοιραία ,μια παράσταση στείρα.
.
Την ψυχή σου καλώ στις στοές του Αχέροντα
Πελασγέ μου, και στέλνω δέσμες βέλη του Έρωτα
Δεσμά και τάρταρα σπάσε μ’ αστραπές του Διός
Φανερώσου ως Ήλιος και πάλι ,μ` Απολλώνιο φως!
Στον Ελληνα … αναγνώστη.
ΕΥ.ΔΙ. 2007
**************************************************

ΑΝΔΡΟΜΕΔΑ
Στις άκρες των ματιών σου παγωμένο,
μετέωρο στάθηκε ένα δάκρυ... το στερνο
Κι έμεινε το μυαλό μου καρφωμένο,
σ’εκείνο – φεύγοντας – που είπες το χρησμό
*
«Της Ανδρομέδας το φιλί θα σου χαρίσω
σα θρόισμα, σαν αύρα, σαν αχλύ…
Στου Ωρίωνα τα νέφη όταν γυρίσω…
εκεί να `ρθείς και θα `χω αναστηθεί!»
*
Εγώ σε Καύκασο γόρδια δεμένος
Μένω βουβός ,μοιραίος, στοιχειωμένος.
Ό,τι κι αν ζω απέραντος χειμώνας,
το σύμπαν όλο μοιάζει παγετώνας.
*
Της Ανδρομέδας τα πελάγη αλωνίζω
γυρεύοντας να λύσω το χρησμό.
Στης Κασταλίας τα νερά μόνο σ’αγγίζω,
στα όνειρά μου σκάβω να σε βρω.
*
Της φαντασίας τα μαχαίρια ακονίζω,
μέρα νύχτα στου Ηφαίστου τον τροχό.
Στο Μέγα Δία ορκίζομαι ,και σε ξορκίζω,
το σύμπαν θα χαλάσω, αν δε σε βρω.
1990 – 2005
******************************************

ΦΑΙΔΡΑ
Φωτεινό
……….άγνωστο
…………………ανατέλλoν
………………………………άστρο
Μες` από κρύσταλλο σε βλέπω
………………διάχυτη
…………………….μυστήρια
……………………………αδιόρατη
……………………………………λάμψη.
Πίσω από κρύσταλλο
……….δειλός
………………….μικρός
…………………………..αλλοπαρμένος.
………………………….Tις μυστικές τις ράγες
……….των ματιών σου ακολουθώ.
Αγαπημένη μου,
Ήσουν λουλούδι κι έγινες
…δίχως να θες
……….χωρίς να ξέρεις
……………Ήλιος,
………………..Γυναίκα
…………………………………και Θεά!
στη γυναικα

1973-1980
***********************************************

ΑΠΩΛΕΙΑ

Στου ποτηριού κάθε βραδιάς το κατακάθι
στη χαίτη του Πηγάσου μακριά
ανταύγεια πορφυρή σε βλέπω! Τι έχω πάθει;
Μια τρέλα τρωική, μια πυρκαγιά

Των ματιών σου η βαθιά, ωκεάνια θλίψη
σ’ένα γόρδιο πλέγμα μ’έχει τυλίξει.
Εφιάλτες τη νύχτα Ερινύες τη μέρα
Εισ’ ανάμνηση, όνειρο, παρανόηση ή τρέλα;

Σε ψάχνω , σε ζητώ…τι έχω πάθει;
Μεσ’ του μυαλού το χάος, ποια ουσία
απ’του κενού τα ερέβη σ’ αναπλάθει
Αλήθεια , σχιζοφρένεια ή φαντασία;

Σε βρίσκω και σε χάνω, αγαπημένη.
σε νεφελώματα στο φως κρυμμένη.
Φλέγομαι και παγώνω μ’ αστροσκόνη
Η απουσία σου, με ισοπεδώνει.

Κουράστηκα φράγματα να σπάω
Σε φάρους κι ορίζοντες να καρτερώ.
Στο εξής με τ’αρωμά σου θα πετάω
Πέρα απ’ το Μέγα Τείχος … στο κενό.

1990 – 2006
*********************************************

ΙΘΑΚΗ I

Σε τρώγλες γεννημένοι και σαπίζει
το κάθε ωραίο της ζωής μας
Χόβολη σκόρπια και η ψυχή μας
κάρβουνο αδύναμο λιογκρίζει*.

Σκυλιά μαστιγωμένα κάθε βράδυ
Ρακί! Στο νου και την ψυχή ρακί!
Κι ολόγυρα σωρολιθιές καημοί
Ζάρκοι στο ζάρκο** το σκοτάδι.

Η τσιμεντόσκονη αρμενίζει
κι απόκαμες, χτυπάς τα χέρια•
Η φτώχεια ,λες, και η μιζέρια
μια μπετονιέρα που γυρίζει.

Μου λες το λογικό τσακίζει
σε συμπληγάδες και καρτέρια.
Η απόγνωση είναι με νυχτέρια
που την ελπίδα ροκανίζει.

Τέτοια μου λες κι ανατριχιάζω
Χρόνια με τρώει το μαράζι
Πηγάδι ετούτο δίχως πάτο…
Η Ιθάκη του μυαλού μας μοιάζει.

Στον Κώστα
1974 – 1995
* λιογκρίζει: λαμπιρίζει ασθενικά
** ζάρκο : γυμνό
*********************************************

ΙΘΑΚΙ ΙΙ

Ο φόβος έφτιαξε θεούς
Η φαντασία μύθους
Εσύ τριγύρω με θνητούς
ανακυκλώνεις γρίφους…

Παντού μονάχα φασισμός
μιζέρια μεσαιωνισμός
Και σύ στα τέσσερα φυτό
Ελπίζεις τάχα σε θεό

Φύγε και τράβα όπου θα πας
Χωρίς πυξίδα κι οδηγό
Μάθε ν’αντέχεις να πονάς
στων συμπληγάδων το στενό

Άσε τα πριν μέσα στη λήθη
Σπάσε δεσμούς, προκαταλήψεις
Διώξε της γνώσης την ομίχλη
Φύγε μονάχα πριν σαπίσεις

Φύγε. Ξεκίνα. κι έλα πάλι.
Άλλο δεν έχω να σου πω.
Ατέλειωτο ετούτο το κανάλι
Πρέπει να μάθω να σιωπώ.

1998
***************************************************

ΙΘΑΚΗ ΙΙΙ

Η άγνοια σε τυραννά
Η γνώση με αδειάζει
Σ’ αρέσει ό,τι με πονά
Ο κόσμος με κουράζει.
Ιθάκες ψάχνεις και ψευτιές
Ελπίδες άγονες κατοπτρικές
Ξοπίσω η Αληθινή σα μείνει
Νόστος μονάχα και οδύνη
Την είχα, και την έχασα θα πεις
να την κρατήσεις δε μπορείς
Ο δρόμος είναι που μετρά
στο πήγαινε και στο μετά.
Η Αλήθεια είναι νοητή
σ` όποιον μονάχος του τη βρει.
Στη φαντασία στην ψυχή
μια σπίθα, μια αναλαμπή

1996
************************************************

ΘΑΛΑΣΣΑ

Οργασμική `σαι θάλασσα στον πόνο
Βιτσιόζικα σαδιστικά με τυραννάς
Εγώ πιστός κι ερωτευμένος λιώνω
Εσύ μιά μητριά μ’ αρνιέσαι, με πετάς

Με κύματα η οργή σου με χτυπάει
Σε βράχους με ξεσκίζει ναυαγό
Κι όμως το αλάτι πίσω με τραβάει
Με τρέφει, με γιατρεύει. σ`αγαπώ.

Παράδοξη εμμονή! Στα έγκατά σου
να κρύβεις τα πετράδια, το χρυσό
Και στα ρηχά να παίζει η αγκαλιά σου
Μ’ απόβλητα, σκουπίδια και φελλό.

Σε διάφανα νερά θέλω να παίξω
Μα εσύ με φυλακίζεις στο βυθό
Αισχρούς κουρσάρους πως θ’ αντέξω
να κλέβουν, ν’ασελγούνε στον αφρό;

2007 – 2008

*********************************************

ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ

ΑΧΙΝΟΙ
************************************************

Ο ΜΑΧΗΤΗΣ

Έμεινε εκεί…
Εκτεθειμένος
σε πολυβόλα και ριπές.
(φόβο στα μάτια του δεν είδα)
Ν`αποζητάει μια πατρίδα
εξοργισμένος.
Ανυποχώρητοι οι μαχητές.
*
Έμεινε εκεί…
αρματωμένος
μ` όλη την τόλμη της ψυχής.
(Πέτρα σκληρή και ριζιμιά)
Στα χώματα τα πατρικά
Ορκισμένος
Στην Ιντιφάντα της οργής.
*
Έμεινε εκεί…
Πέτρα σκισμένη.
Στην παιδική του τη μορφή
μια ειρωνεία, μία δίνη.
(Μάρτυρας πλέον έχει γίνει)
Δάδα αναμμένη
πάντα η ψυχή του μαχητή.
*
Στο δεκάχρονο μαχητή της Ραμάλα
2000-2007

*************************************************************

ΣΤΟΝ ΑΡΗ
Ζάβωσε* ο πόνος την καρδιά, τη σκόρπισε κομμάτια
Σήκωσε ο πόθος τα βουνά, η απόφαση τα ελάτια.
Σκάλωσε η λευτεριά ψηλά στην Πίνδο ανταρτομάννα
Βρήκε η ζωή `λατόριζα κι ο θάνατος αφάνα.
*
Βρήκε ο ιδρώτας λαγκαδιά τ’ όνειρο να ποτίσει,
Η πέτρα η άνυδρη σκοπό και τρόπο για ν’ανθίσει!
Βρήκε το δάκρυ την πληγή κι ο πόνος αποκούμπι,
η μάνα βρήκε στ’ορφανό προσηλιακό λαγούμι.
*
Πέρασες λίβας στα ζερβά, βοριάς μες τα προσήλια
Ζητιάνος κλέφτης σ΄ουρπακιές ** μερώνοντας αγρίμια.
Στα ξέφωτα σταυραετός, στ’ απόσκια ηλιαχτίδα.
Τώρα λυχνάρι οδηγητής τις νύχτες στη Λοκρίδα.
*
Κι έδωκες τ`όραμα στο νιό και στο λαό τραγούδι
Στο σύντροφο το φλάμπουρο, τον τρόπο, το ταμπούρι.
Τ’αποσταμένου δύναμη, του στριμωγμένου στράτα
Και στους αντάρτες τ’ άρματα με το σκοπό σταράτα.
*
Αντίκρισες στ’αστέρια του βορρά την Ατλαντίδα
Μάτωσες, ούρλιαξες, ανάθεμα στην προδοσία
Έχω παιδιά στ’αμπάρια είπες…και για νίκη ελπίδα.
Έμεινες στοιχειωμένος μαχητής ως τη ΘΥΣΙΑ!
*
Ήσουν αγνός, αληθινός, μια θυμαριά πεζούλας
Μα σάπισαν τα όνειρα θολά νερά της γκούρας
Κι έγινες τώρ’αυτόφωτη των φαραγγιών βοστίνα***
Κι ο αγώνας σου απαλόκεδρος βαθύρριζος για `ΚΕΙΝΑ!
1973 – 2005
* ζάβωσε : στράβωσε, χάλασε., τρελάθηκε.
** ουρπακιά : ρουπακιά -δύσβατο ,άγριο δάσος
*** βοστίνα : λουλούδι του βουνού που μοιάζει στο νάρκισσο
1* γκούρα : εδώ ως μεγάλο ρέμα-για την Ήπειρο- και όχι πηγή

***********************************************************

Ω ΓΛΥΚΥ ΜΟΥ ΕΑΡ

Σε βράχο πεταλίδα καρφωμένη
Η γειτονιά στην πείνα στη νηστεία.
Περνούν τα χρόνια κυρα-Μελπομένη
Κατάντησε η ζωή σου παρωδία.
*
Προσκυνητάρι η ζώνη της Μαρίας
Τούρλες ξομολογήσεις παπαριές
Σεμνά τα πρόβατα της θεωρίας
Κι απέ στα ξεκολάδικα ορδές
*
Μεταλαβιά , με εράνους λιτανεία
χαμόγελα εγκράτειας κι υποκρισία
Ξεπέταξε τη βίζιτα η κυρ`-Αθανασία
Μια χάβδα* ορθάνοιχτη η πεμπτουσία!
*
Χιλιάδες οι νεκροί στην Παλαιστίνη
Φέρνουν το φως με τσάρτερ τελετή
Δέεται τάχα ο Πατριάρχης με οδύνη
Γεμίζουνε παγκάρια και λογαριασμοί
*
Σταυροί εικόνες κομποσκοίνια
Χαμένοι στην απόγνωση οι παθόντες
Μεσαίωνας με σκοτεινά ημερομήνια
Κι όλοι οι θεοί λαμόγια και απόντες
2000
*Χάβδα : σκέλια ανοιχτά και γυμνά
************************************************************

U.S.Army
Μιλά για μιά γενοκτονία κι όχι Ιστορία της ψευτιάς,
μια ταμπακέρα- ειρωνεία-με δέρμα Ινδιάνου που κρατάς
Όπου στον κόσμο να ρωτήσεις U.S.Army τι θα πει
Όλες με οργή οι απαντήσεις θα σου φωνάξουνε «σφαγή»
*
Στη Χιροσίμα ως «γιάνκης» δολοφονικά
σ’ ανήμπορους παραδομένους, άνευ λόγου
αδίστακτα για δοκιμή σκορπάς πυρηνικά,
πυροτεχνήματα στο θέατρο του παραλόγου.
*
«Τζώνη» στο Βιετνάμ τρελός μαστουρωμένος
Βόμβες νάπαλμ με άπάτσι, φώσφορο, βροχή.
Με ροκ εν ρολ να εκτελείς να καις αφιονισμένος
Κτήνος να σφάζεις να βουλιάζεις στη ντροπή.
*
Ως άτρωτος «εκδικητής» στα μέρη της Σερβίας
Με Στελθ και αβακς ρίχνεις βόμβες ακριβείας,
σε καταφύγια και καραβάνια με παιδιά
Πιστός στο δόγμα: κόκα τσεκούρι και φωτιά
*
Ράμπο σε Ιράκ- Αφγανιστάν για «λευτεριά»
σέρνεις τους τραυματίες με λουριά, για χόμπι
Κυλιέσαι στο πετρέλαιο να φύγει η μυρωδιά
του αίματος, φωτογραφίζεσαι, γελάς σαν ζόμπι
*
Κεφαλοκυνηγος και δολοφόνος άνευ αιτίας
Για σένα ιδεολογία στον Πλανήτη δεν υπάρχει
Ως κτήνος στο βιβλίο υπέγραψες της Ιστορίας
( ο Χίτλερ ωχριά μπροστά στον Πλανητάρχη)
*
Το μίσος των λαών για σένα, αδύνατο να φανταστείς
Άρρωστο είναι να κομπάζεις, ανήθικο και το που ζεις
Γκουαντανάμο και Αμπου-Γκράϊτ τα νέα Άουσβιτς στη Γη
Ένοχη η « χώρα της ελευθερίας» είσαι συνένοχος και συ!
2000-2008

**********************************************************

ΦΩΣ

Το ελικόπτερο Νύχτα
…………………………άφησε συντρίμμια …
Συντρίμμια μόνο
……………………………από πέτρα και σάρκα…
Εκεί στα συντρίμμια βαθειά..
………………….. Ένα… κομμάτι δυναμίτη.
Κάτω από πέτρα και σάρκα…
………………………..Ένα κομμάτι δυναμίτη.
Σκοτάδι και θάνατο άφησε…
………………………Κι ένα κομμάτι δυναμίτη.
Μαύρη νύχτα, άγριες ώρες
…………………………..πάνω σ’ένα κομμάτι δυναμίτη.
Πληγωμένη γη, κάθε αυγή
…………………………….πάνω σ`ένα κομμάτι δυναμίτη.
Αδελφέ μου Σαΐτ σε ψάχνω…
……………………….πέτρες μόνο… κι ένα κομμάτι δυναμίτη.
Αχ μάνα Φαράχ η αγκαλιά σου
………………………..πέτρες μόνο…κι ένα κομμάτι δυναμίτη.
Αδελφή αγαπημένη μου…
………………………….βρήκα μονό ένα κομμάτι δυναμίτη.
Πατέρα, θεία τι γίνατε όλοι;…
……………………………..μόνο ένα κομμάτι δυναμίτη.
Άδικο το σκοτάδι είναι…
………………………………..έχω μόνο ένα κομμάτι δυναμίτη.
Έγινε σκοτάδι η ζωή μου…..
…………………………………….κι ένα κομμάτι δυναμίτη.
Ο Θεός είναι μαύρος!….Βλέπει κανείς;
………………………………….Έχω μονάχα ένα κομμάτι δυναμίτη.
ακούει  κανείς; Θέλω φως!
……………………………………..κι έχω μονάχα ένα κομμάτι δυναμίτη.
…………………. Εκεί στο Σταθμό…
………………………………. μ’ένα κομμάτι δυναμίτη.
Εκεί θα φωτίσω τη νύχτα !
Στη Γάζα τη Ραμάλα τη Βηρυτό τη Βαγδάτη..
1997-2005

***************************************************************

17 ΝΟΕΜΒΡΗ

Η αλήθεια σαν μωρό
ξάφνου στα δυό που ορθώθηκε.
Μια πρωτόγονη αφέλεια
διαγράφει ορίζοντες.
Ένα φως απερίγραπτο
εκπορθεί τον αβέβαιο χώρο.
Ένα νεύμα απ΄τον Καύκασο
του Προμηθέα στον άνθρωπο.
Η αλήθεια απερίγραπτη είναι!
Και ήρθαν σε πεδίο βολής
ορδές με μυδράλια
Σέρνοντας μ`ερπύστριες
του Ταμερλάνου τη σφραγίδα
«Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών»
made in U.S.A.
Έριξαν τους προβολείς του σκότους
αντικριστά σε ορθάνοιχτα μάτια
«Ψωμί Παιδεία Ελευθερία»
Η αλήθεια απερίγραπτη είναι!
Έριξαν τους προβολείς του σκότους
να σβήσουν το όνειρο.
Η αλήθεια απερίγραπτη είναι!
Ψηλά, το σήκωσε η Θεά
στο αέτωμα η Παλλάδα,
κι έγινε λάβαρο φωτιάς.
ερτζιανών μπαλάντα
ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ…
ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ…
Όχι δεν ήμουν απλά εκεί
Γεννήθηκα εκεί!
Στο ίδιο μήκος κύματος!
Πάντα η αλήθεια απερίγραπτη μένει.

1973

***********************************************************************

ΣΤΟΝ ΑΝΔΡΕΑ ΜΠΑΑΝΤΕΡ

Χιονίζει, Ανδρέα.

Να, η Γερμανία

παραδομένη και μουγκή.

Πάντα χιονίζει με τον ξεπεσμό.

Και η Ελλάδα, Ανδρέα,

Μια Γερμανία στριμωγμένη.

Ένα λευκό κελί του χάρτη

Μια θλίψη.. μουγκή.

Μια εκδίκηση του Χίτλερ παγωμένη

Οι γιοι του Λέγκιεν*, Ανδρέα,

Θέλουν να ξέρουν πως σε σταυρώσαν

την ιστορία υπηρετώντας.

Οι γιοι του Γκένσερ, Ανδρέα,

λειψοί και αόμματοι…

μια θλίψη μουγκή

Οι γιοι των Κράφτ, Ανδρέα,

αιώνια στα σκοτάδια θα χτυπιούνται

Ησύχασε!

Οι γιοί σου Ανδρέα βγήκαν στο ξέφωτο…

παράκαιροι,παράφωνοι,παράτολμοι

Σπαρτακιστές του μέλλοντος.

Αν δεις τον Χόλκερς** και τη Μάϊνχοφ

Αν δεις τη Ρόζα…

Φίλησέ τους.

1980

* Λέγκιεν : Γερμανός «σοσιαλιστής» που πρόδωσε τον

αγώνα της Ρόζας Λούξεμπουργκ

** Χόλκερς : πέθανε μετά από εξήντα μέρες απεργίας

πείνας στα λευκά κελιά της Γερμανίας

********************************************

ΤΑ ΓΥΦΤΙΚΑ

Στη λάσπη ανάγλυφες πατημασιές

Τελάρα και σακούλες, πεταμένα

Στα σκίνα τεντωμένες φορεσιές

Τα μέρη της γυφτιάς στιγματισμένα.

*

Πείνα, σκοτάδι ,αγρύπνια και φωτιές

Απόγνωση, αρρώστια και ηπατίτιδα

Και στην Τ.V. φολκλορικές ψευτιές

Με τσιφτετέλια σε φρενίτιδα

*

Μαύρο κορμί – γδυτό σακατεμένο

που τη ζωή διαβάζεις στην παλάμη.

Στο βούρκο από μωρό σ`έχουν χωμένο

και για σταυρό στον τάφο σου καλάμι.

*

Δικάστηκες πριν γεννηθείς σε χαρτοκούτι

Το σύστημα σε χόρτασε με νύχτα.

Η ανθρωπιά της κοινωνίας μπαλαμούτι

Κράτα σφιχτά τα όνειρά σου…κρύφτα.

*

Βαλσάμωσε μονάχος τις πληγές

Οίκτο μην καρτεράς κι υπηρεσίες.

Στους αθιγγάνους ψάξε γιατρειές

Πλάνες, μην προσκυνάς, υποκρισίες.

1995-2006

*********************************************

ΟΜΟΝΟΙΑ

Κάτω στα στέκια τα κακόφημα

Αρώματα με μπόχα μπερδεμένα.

Μπηχτές ματιές, και μαύρο απόστημα

Χλωμά τα πρόσωπα, ταριχευμένα.

*

Αραδαριά πουτάνες, κράχτες, μαστροποί,

Σπιούνοι, δωσίλογοι, μαυραγορίτες

Έχουν το μπάτσο ορκωτό διαιτητή

και ρυθμιστή αδέκαστο οι μεσίτες.

*

Του ηλεκτρικού οι ράγες συμπληγάδες

Ηλεκτροφόρα δίχτυα οι στοές.

Βάζουν οι τζογαδόροι τις σουβλιές,

λευκή τα βαποράκια κι οι νταβάδες.

*

Αδέσποτο κορμί που βολοδέρνεις

μ’ανήμπορη φωνή και ξενυχτάς.

Mαύρα σου ρίχνουν χάπια και μασάς,

υπόγειους αντίλαλους να σέρνεις.

………………………………………….

Εργάτες χαχανίζουν κρασομυρωδιές

κ’αλέθουν τον Τσιτσάνη με την πίκρα τους.

Μεσάνυχτα περνούν σβησμένες πυρκαγιές

σκορπώντας τσιμεντόσκονη ως την τρύπα τους.

……………………………………………

Στο μαραθώνιο της πιάτσας η τσατσά,

του γκέτου απόβλητο, παραμιλάει

-σε χρόνια παιδικά ξαναγυρνάει…

Εδώ, ρεταλομάγαζο! Φίρμα Νανά.

1978 – 2000

*************************************************

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ

Δυο Ήλιοι – δυο λουλούδια- ανοιχτά
της κοιλάδας Μπεκάα.
Δυο νιφάδες χιονιού της Σατίλα*
Δυό σταγόνες πληγής
Δυο κέδρα διψασμένα αιωνόβια
στ’αδιέξοδο τείχος ορθά.
Δυο ελπίδες του Άτλαντα
για το μέλλον της γης
Δυο αστραπές της Ραμάλα αδυσώπητες
που στρεβλώνουν την όραση.
Δυο κραυγές στοιχειωμένες της Γάζας
που σαρώνουν την κόλαση.
Δυο εικόνες μεσούρανα που τρομάζουν
τις νεκρές συνειδήσεις.
Δυο σιωπές ανελέητες που χλευάζουν
τις ψευτιάς αναλύσεις.
Δυο ριπές που ανεξίτηλα
σημαδεύουν τον ένοχο.
Δυο «γιατί» που ως το θάνατο
χαρακώνουν το θάνατο.

Στην Παλαιστίνη
1973 – 2005

* Σατίλα, καταυλισμός Παλαιστινίων
όπου έγιναν μαζικές σφαγές από τους
Ισραηλινούς με διοικητή τον Σαρόν

***************************************************

ΠΗΓΑΣΟΣ
Ατίθασο άγριο άλογο
άσπρο, του ανέμου βέλος
Εκοψες φράγματα βουνά
ρουμάνια δίχως τέλος
στη χαίτη ορθανεμίζοντας
ορίζοντες του ονείρου...

Εσκαψες ρήγματα βαθιά
και χαρακιές στο σύμπαν
μ`ορμή με σθένος,με καρδιά
με πάθος και μ`ανδρεία...
να σε πισωγυρίσουνε
βρόχια σου στήσαν μύρια

Μπούχτησες πια τα μίζερα,
του κόσμου τα νεγότσια
που με στιλέτα δίκοπα
σου κάρφωναν την πλάτη
και σήκωναν τα λάβαρα
απο ψευτιά κι απάτη.

Χλιμίτρισες, φτεράκισες
πέρα με περηφάνια...
Ξοπίσω τα πουλάρια σου
με δυνατές φτερούγες
πλαταίνουν τους ορίζοντες
ανοίγουν κι άλλες ρούγες.
 ΕΥ.ΔΙ.  2001-2008

********************************************************

ΥΠΟΓΡΑΦΗ

Το σύστημα αδημονεί
και μου την έχει στήσει
Απο παιδί το προσπαθεί
σε τοίχο να με χτίσει.

Σαράντα χρόνια "μ`αγαπά"
μα εγώ το έχω φτύσει
και το παλεύω φανερά
ώσπου ν`αποσαπίσει.
***************************************************