ΘΑΛΑΣΣΑ
Οργασμική `σαι θάλασσα στον πόνο
Βιτσιόζικα σαδιστικά με τυραννάς
Εγώ πιστός κι ερωτευμένος λιώνω
Εσύ μιά μητριά μ’ αρνιέσαι, με πετάς
Με κύματα η οργή σου με χτυπάει
Σε βράχους με ξεσκίζει ναυαγό
Κι όμως το αλάτι πίσω με τραβάει
Με τρέφει, με γιατρεύει. σ`αγαπώ.
Παράδοξη εμμονή! Στα έγκατά σου
να κρύβεις τα πετράδια, το χρυσό
Και στα ρηχά να παίζει η αγκαλιά σου
Μ’ απόβλητα, σκουπίδια και φελλό.
Σε διάφανα νερά θέλω να παίξω
Μα εσύ με φυλακίζεις στο βυθό
Αισχρούς κουρσάρους πως θ’ αντέξω
να κλέβουν, ν’ασελγούνε στον αφρό;
e.d...2007
diaskronos 06/12/2010
e.d...2007
diaskronos 06/12/2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ωραία μας πουλάκια κελαϊδίστε...