Μ.Μ.Ε… Μια φούσκα ήταν … και σκάει με δόσεις!...

Η ευδαιμονία των ΜΜΕ έφτασε στο τέλος της… και δυστυχώς την πληρώνουν οι μικροδημοσιογράφοι-εργαζόμενοι, ενώ τόσα χρόνια τα έτρωγαν οι μεγαλοδημοσιογράφοι ,οι προβεβλημένοι, οι αρεστοί του συστήματος μαζί με τους μεγαλοεκδότες… Βέβαια στα τηλεοπτικά κανάλια είναι ακόμα χειρότερα τα πράγματα… Πως είναι δυνατόν να λειτουργούν στην Ελλάδα των 10 εκ. ανθρώπων περισσότερα κανάλια από τη Γαλλία των 50 εκατομμυρίων ;;;…Υπάρχουν σοβαρά ερωτήματα….

Με ποιο τρόπο μπορούσαν και λειτουργούσαν τόσα χρόνια εκατοντάδες έντυπα εφημερίδες-περιοδικά;;; π.χ. Η Χώρα… το καρφί… real News… αλλά κυρίως οι «μεγάλες»… τα βαρύγδουπα ονόματα;;; όταν άνθρωποι εκδότες όπως ο Μάκης δήλωναν ότι δεν γίνεται να ζει μια εφημερίδα από την κυκλοφορία και τις απλές διαφημίσεις;;;…

Μήπως πίσω από τις κρατικές διαφημίσεις… κρύβεται κάτι που οι θνητοί εμείς δεν το γνωρίζουμε;;;

Μήπως οι κρατικές επιχορηγήσεις είχαν να κάνουν με τη αμοιβαία στήριξη Κυβερνήσεων και εκδοτών;;;

Μήπως η επανειλημμένη παραγραφή των χρεών τους … είχε να κάνει με κάποια ανταλλαγή;;;

Τι γίνεται με τα χρέη τους προς τα Ασφαλιστικά Ταμεία;;;

Πολύ ευστοχα γράφει σε άρθρο o Παντελής Μπουκάλας στην http://www.kathimerini.gr/ εχει αναρτηθεί στο blog http://ostria-gr.blogspot.com/ και παραθέτουμε απόσπασμα παρακάτω :

{.....Τώρα σκάει η φούσκα του Τύπου. Κι αφήνει πίσω της συντρίμμια. Εφημερίδες που κλείνουν, εφημερίδες που μεταπηδούν στο Διαδίκτυο πετώντας το αχρείαστο πια έρμα των εργαζομένων, τάχα εθελούσιες περικοπές μισθών (αλλά το ερώτημα του Αρη Αλεξάνδρου επιμένει: «Είδατε ποτέ κανέναν έλατο να κατεβαίνει μοναχός του στο πριονιστήριο;») και «ελαστικοποίηση» · μα ναι, ο κυνισμός, είτε των νεογιαπίσκων και των γκόλντεν μπόις, που νομίζουν ότι ζουν στην τηλεόραση και όχι στην αληθινή ζωή, είτε των εχόντων και κατεχόντων εκείνων που όλο κηρύγματα φιλοπατρίας κάνουν και όλο απέχουν από τον πόνο της πατρίδας, έχει χιλιάδες τρόπους να τσακίσει και τη γλώσσα, εκτός από την ψυχή αναγκεμένων ανθρώπων.

Αλλά, μια στιγμή. Το γεγονός ότι και ο Τύπος διογκώθηκε σαν φούσκα, δίχως σχέση με την πραγματικότητα της μικρής μας αγοράς, δεν σημαίνει ότι αυτό που μοιράστηκε τόσα χρόνια στο εσωτερικό της φούσκας ήταν αεριώδες, πλασματικό.

Οχι, υλικό ήταν το χρήμα που έρρευσε, υλικότατο· και υλική η ισχύς που κερδήθηκε από ανθρώπους που ίσως δεν ήταν προετοιμασμένοι για κάτι τέτοιο, ζαλίστηκαν, κορδώθηκαν και, ορισμένοι, παριστάνουν τώρα τους τιμητές. Γι' αυτό και συνέχισαν να εκδίδονται εφημερίδες ενώ η αγορά δεν τις αντάμειβε ούτε με χίλια φύλλα· επειδή στο «πάουερ γκέιμ» έπαιζες απλώς και μόνο αν διέθετες δυο - τρεις άδειους τίτλους για να εκβιάζεις και να γεύεσαι τις κρατικές διαφημίσεις, με τις οποίες έδενε τα πολιτικά της συμβόλαια κάθε κυβέρνηση. Και γι' αυτό επίσης η πολιτεία, ο ένας υπουργός Τύπου μετά τον άλλον, δεν βρήκε τον τρόπο, που παναπεί το σθένος, να καθαρίσει το τοπίο με την παράνομη απόλαυση των συχνοτήτων.

Ναι, η φούσκα έσκασε. Αλλά εν τω μεταξύ κάποιοι κέρδισαν χρήμα και δύναμη. Και, αν εξαιρεθούν ελάχιστοι «προβεβλημένοι», αφεντικά πια και όχι εργαζόμενοι, δεν είναι δημοσιογράφοι όσοι πλούτισαν.....}

Οι εξελίξεις που θα ακολουθήσουν θα ειναι χιονοστιβάδα...

kiklonas 02/11/2010