ΑΝΕΚΔΟΤΗ ΠΟΙΗΣΗ

Στη σελίδα του blog " ΑΝΕΚΔΟΤΗ ΠΟΙΗΣΗ" θα βρειτε μια σειρά απο ανέκδοτα ποιήματα.

ΠΕΛΑΣΓΟΣ
Τ` όνομά σου μαζεύω σε ήχους και θραύσματα
Σ` ακρόπλωρα βυθισμένα , σπασμένα μάρμαρα
Σε αγορές και προβλήτες που φτηνά ξεπουλάνε
Λωτοφάγοι σαν πραμάτεια κοινή και γελάνε .

Τα Ποσειδώνια μάτια σου βλέπω εντοιχισμένα
Στο Μετρό, σε Μουσεία βουβά, στοιχειωμένα
Στου Φειδία τ’ αγάλματα τ’ ακρωτηριασμένα
Τα λειψά και στημένα , με σιωπή κλειδωμένα. .

Τη μορφή σου αναπλάθω, το χαμένο σου βάθος
Στο σβησμένο απ’ τα βάθρα Πραξιτέλειο πάθος
Σε ναούς των Αρχαίων, των ριγμένων ως λάθος
Όπου οι βάρβαροι στήνουν παράγκες! Τι άθλος!
.
Τη ζωή σου ανιχνεύω σαν Αρχαία λατρεία
Μυθική και σπουδαία στην Κνωσό και τη Θήρα
Τώρα ζεις ως λαθραία και φτηνή παρωδία
Τραγική και μοιραία ,μια παράσταση στείρα. .

Την ψυχή σου καλώ στις στοές του Αχέροντα
Πελασγέ μου, και στέλνω δέσμες βέλη του Έρωτα
Δεσμά και τάρταρα σπάσε μ’ αστραπές του Διός
Φανερώσου ως Ήλιος και πάλι ,μ` Απολλώνιο φως!
**************************************
Στον Ελληνα … αναγνώστη.

ΜΕΤΕΩΡΟΣ
Γεννήθηκα στην παγωμένη σιωπή
Του πετρωμένου δάσους
Των πληγωμένων ελάτων
*
Διάβασα στα βογκητά του Αιόλου
Στους χορούς των Μουσών
Τα μυστικά των βράχων
*
Χώθηκα στα γραφτά των Αγράφων
Στις ανήλιες χαράδρες
Των ξεχωμένων σκελετών
*
Ρούφηξα μπαρούτι και θειάφι
Στις βοστίνες του Άσπρου
Στα κρινάκια του Άραχθου
*
Ζήλεψα το ζύγισμα των γερακιών
Στα ματωμένα πριόνια
Αντικριστά του Αχέροντα
*
Σιχάθηκα τη μιζέρια του φόβου
Την προστυχιά του μοιραίου
Το κάτι του τίποτα.
*
Ξεδίψασα στο τρίξιμο των πάγων
Με πέτρινο απόσταγμα
ρακί πολύπαθων Αθανάτων
*
Ανέβηκα ψηλά και ως ίσος
Στο φως του Απόλλωνα
Αντίκρισα το Μέγα Δία
*
Ερωτεύθηκα τη μυστήρια έλξη του χάους
Στην ακμή του χώρου
Στο βράχο των Αθαμάνων
*
Κοινώνησα την επίμονη σιωπή των αετών
Των ταγμένων φρουρών
Των ορκισμένων αντρών
*
Αφουγκράζομαι έκτοτε το παράλληλο Σύμπαν
Εκεί στη ρωγμή του χρόνου
μετέωρος και διχασμένος.
diaskronos 01/10/2010