Aνενόχλητη κατάληψη।
ον νόμο όποτε θέλουν χωρίς να ενοχλείται κανείς.Σάββατο πρωί στο ραδιόφωνο της ΝΕΤ ένας από τους πολλούς πρόεδρους των γιατρών που έχει αυτή η χώρα, αφού ανέλυσε τα «δίκια» του αγώνα τους με ένα τόνο περηφάνιας εξηγούσε και τα όπλα τους. «Προχωρήσαμε σε κατάληψη και του αμφιθεάτρου στο υπουργείο Υγείας, για τις ανάγκες του αγώνα. Δίνουμε συνεντεύξεις Τύπου. Δεν ενοχλούμε κανένα...».
Δίκιο έχει! Ποιος ενοχλείται από την παρανομία... σ’ αυτή τη χώρα για να ενοχληθούν οι επιστήμονες γιατροί από τα καμώματα της συνδικαλιστικής τους ηγεσίας; Αν καταλάμβαναν το αμφιθέατρο τίποτε μετανάστες, θα μπορούσαμε να συζητήσουμε το θέμα. Οι νοσοκομειακοί γιατροί, όμως, κι άλλες «ευπαθείς» ομάδες του ελληνικού πληθυσμού μπορούν να καταλαμβάνουν όποιον δημόσιο χώρο γουστάρουν, να παραβιάζουν τον νόμο όποτε θέλουν χωρίς να ενοχλείται κανείς. Ούτε οι γιατροί (που κατά τεκμήριο ξέρουν δυο γράμματα παραπάνω από τους αγρότες που καταλαμβάνουν τις συνοριακές διαβάσεις), ούτε ο υπουργός Υγείας (που έχει μια κουρελαρία με μαύρα γράμματα έξω από το γραφείο του), ούτε φυσικά ο αρμόδιος υπουργός Προστασίας του Πολίτη, ο οποίος βλέπει τον νόμο να παραβιάζεται και δεν χρειάζεται καμιά άδεια πρυτάνεως να παρέμβει. Δηλαδή, τελικά οι πανεπιστημιακοί, έστω με τα χίλια ζόρια, έκαναν το καθήκον τους. Η κυβέρνηση δεν πρέπει να διαφυλάξει τη νομιμότητα; Φυσικά δεν ενοχλούνται οι εισαγγελείς, αλλά ούτε η ελληνική κοινωνία που θεωρεί πια τις καταλήψεις μέρος του φολκλόρ κάθε αγώνα. Νυν υπέρ πάντων (και προπαντός των νόμων) ο αγών. «Κοινωνικός πραγματισμός» στην πράξη, που θα έλεγε και ο κ. Χάρης Καστανίδης.
Δεν γνωρίζουμε αν η κατάληψη του αμφιθεάτρου παρεμποδίζει άλλες δραστηριότητες του υπουργείου Υγείας. Φυσικά δεν το ξέρουν ούτε και οι καταληψίες. Δεν θα τολμήσει κανείς να τους το πει. Το «επαναστατικό δίκαιο» που δημιουργούν οι παραβάτες υπερέχει του νόμου και της εύρυθμης λειτουργίας του οργανισμού. Ετσι κι αλλιώς η διαρκής παραβατικότητα στο όνομα των κοινωνικών αγώνων πάντα έχει δύο δικαιολογίες. Για χοντρές παραβάσεις που ξυπνούν το κοινωνικό σύνολο από την ανοχή στην παρανομία ισχύει το «είναι μια οικτρή μειοψηφία που προέβη σ’ αυτές τις ακατονόμαστες ενέργειες». Για τις μικρές παραβάσεις ισχύει το «δεν ενοχλούμε κανένα» ή σε πιο απλά ελληνικά «έλα μωρέ! Αυτό είναι το πρόβλημα; Σιγά! Τι έγινε;».
Ετσι η ελληνική κοινωνία εθίζεται στην ανομία και η παραβατικότητα του ενός γίνεται άλλοθι για την παραβατικότητα του άλλου. Και αντί να τιμωρηθεί στα πλαίσια του νόμου η παράβαση του πρώτου, μένουν ατιμώρητες οι ανομίες και των δύο. Κι έτσι καταλήγουμε στο χάος της ενοχλητικής καθημερινότητας, όπου ο καθείς παρκάρει όπου θέλει (δεν ενοχλεί κατά την προσωπική του άποψη), καπνίζει όπου θέλει (αυτό βαφτίστηκε «δικαίωμα επιλογής»), μαγαρίζει όποιους τοίχους θέλει (αυτό λέγεται «ελευθερία έκφρασης»), καταλαμβάνει όποιον δημόσιο χώρο θέλει (αρκεί να μην είναι μελαψός) και, στο τέλος, όλοι μαζί αναρωτιόμαστε «μα, πώς φτάσαμε ώς εδώ;».
Κάποιος, λοιπόν, από την κυβέρνηση πρέπει να πει στους γιατρούς ότι ενοχλούν. Ενοχλούν διότι με την κατάληψή τους παραβαίνουν τον νόμο και ενοχλούν διότι αν και εγγράμματοι αντί να δίνουν το καλό παράδειγμα στους υπόλοιπους γίνονται παράδειγμα ωχαδελφισμού.Πάσχος Μανδραβέλης
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 8.2.2011
galaxiako
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ωραία μας πουλάκια κελαϊδίστε...